Manhatan in de pers

De research voor dit verhaal is grondig gedaan en dat maakt het verhaal levensecht. Door talrijke authentieke bronnen te gebruiken weeft Ruggenberg de levens van de drie kinderen ineen tot één groot en onthullend avontuur.
Wat ik knap vind is dat Ruggenberg naast het vertellen van een spannend verhaal de groezelige kant van de Nederlandse geschiedenis niet uit de weg gaat. Het is heel knap hoe hij door aangrijpende dialogen de impact laat zien van wat de Nederlanders met de indianen hebben gedaan (...).
Dit boek is uitstekend geschikt voor kinderen vanaf elf tot veertien jaar. Dé leeftijdsfase voor het historische verhaal en door de prettige schrijfstijl en aansprekende dialogen fijn om te lezen voor kinderen die van spannende historische verhalen houden en het leuk vinden zich in te leven in personen uit andere culturen.

Lees hier de hele recensie (jpg-bestand).

Femke Ganzeman geeft les op een basisschool in Almere, ze schrijft ook recensies en geeft lestips op de website leesbevorderingindeklas.nl. Over Manhatan schrijft ze:

Wat een fantastisch geschreven verhaal en wat een ontzettend interessante geschiedenis! Dit boek boeit vanaf de eerste bladzijde en dat is vooral te danken aan de beeldende schrijfstijl van Ruggenberg, die je zowel doet huiveren als fascineert. (...)
Dat Rob Ruggenberg deze geschiedenis middels dit spannende verhaal blootlegt en toegankelijk maakt voor jonge mensen is ontzettend waardevol.
Dit boek zet je in ieder geval flink aan het nadenken. Niet alleen over de gebeurtenissen binnen het verhaal, maar ook over racisme en slavernij. Dit bijzonder spannende verhaal zou elke Nederlandse scholier eigenlijk gelezen moeten hebben!

Lees hier de hele recensie (jpg-bestand).

Mieke Prinse van de kinderboeken-website Leesfeest.nl vindt Manhatan "een indringend boek over vriendschap in moeilijke tijden":

Rob Ruggenberg schrijft zo goed dat je helemaal meeleeft met Peye en zijn vrienden. Dat betekent ook dat je je soms heel verdrietig of machteloos voelt, want het leven in die tijd was ontzettend zwaar. Juist op die moeilijke momenten zijn vrienden ontzettend belangrijk, dat laat Rob Ruggenberg op een prachtige manier zien. Het boek laat je niet meer los, zelfs niet wanneer je het al lang hebt uitgelezen...

Lees hier de hele recensie (pdf-bestand).

Kunstredacteur Mieske van Eck recenseert boeken voor het Brabants Dagblad. Zij vergeleek Manhatan met Robs eerdere boeken en schreef:

Rob Ruggenberg heeft een passie voor geschiedenis en reizen en die passies leiden steeds weer tot spannende en bijzonder goed gedocumenteerde boeken. De meeste mensen die in Manhatan voorkomen hebben echt bestaan. (...)
Manhatan is een geweldig spannende avonturenroman voor de jeugd vanaf elf jaar.

Deze recensie verscheen ook in andere dagbladen van de Wegener-groep, zoals De Stem, De Gelderlander, het Eindhovens Dagblad, Twentsche Courant/Tubantia, de Stentor enz. Lees hier het hele artikel (pdf-bestand).

Pluizuit.be is de belangrijkste Belgische kinderboeken-site. Pol Van Damme las Manhatan en oordeelt:

De jongeren worden heel realistisch beschreven en de gebeurtenissen komen geloofwaardig over. Het verhaal is spannend en soms zelfs hard (voor jongeren uit de 21ste eeuw). Het verhaal eindigt zowel dramatisch als hoopvol en laat open wat er verder met de jongeren zal gebeuren. (...)
Ook deze keer weer een bijzonder sterk verhaal dat de lezer een beeld geeft van een zich nog vestigende maatschappij in de jonge Nieuwe Wereld. Een aanrader!

Lees hier zijn hele recensie (pdf-bestand).

Rob van Veen recenseert jeugdboeken in tijdschriften voor jeugdliteratuur, en op zijn blog Een boekje open. Hij vond Manhatan een spannende combinatie van gruwelijke gebeurtenissen en historische feiten:

Ruggenberg ontwikkelde zich in korte tijd tot een van de beste schrijvers van historische jeugdboeken in Nederland. Het verraad van Waterdunen en Slavenhaler ontlokten destijds menige lezer enthousiaste reacties en het ziet er naar uit dat ook Manhatan de harten van veel liefhebbers van het historisch jeugdverhaal sneller zal doen kloppen. Ruggenberg is een rasverteller.

Lees hier zijn hele recensie (pdf-bestand).

Tim van Dijk, student journalistiek, recenseerde Manhatan. Jeugdboekenwebsite JipJip plaatste zijn artikel:

Een journalist met een uitzonderlijk talent voor het schrijven van historische jeugdboeken. Rob Ruggenberg (1946) past met zijn derde avonturenroman Manhatan feilloos in een rijtje met Thea Beckman en Simone van der Vlugt. (...)
In dit boek vertelt Ruggenberg op realistische en historisch correcte wijze hoe destijds de verhoudingen lagen tussen de drie belangrijke Amerikaanse bevolkingsgroepen. En juist deze realistische blik maakt dit boek zo sterk.
Manhatan, een meeslepend en spannend avontuur gecombineerd met een interessant stukje vaderlandse geschiedenis.

Lees hier Tims hele recensie (pdf-bestand).

Rietje Nivard is eigenaresse van de Kinderboekwinkel in Amsterdam. Voor RTV Noord-Holland bespreekt zij elke week jeugdboeken. Ze was onder de indruk van Manhatan en zei:

Manhatan vertelt het échte verhaal van wat de Nederlanders in Amerika hebben aangericht. Rob Ruggenberg is vroeger journalist geweest, hij heeft nog stapels documenten liggen over allerlei onderwerpen en daar maakt hij nu prachtige boeken voor de jeugd van. Een jongen van 13 die het boek heeft gelezen zei: "Het lijkt wel of het allemaal echt is gebeurd."

Beluister de uitzending door op het pijltje te (dubbel)klikken   

Sophia Geuze van het Nederlands Dagblad vergeleek Manhatan met De Rode Wolf van Simone van der Vlugt. Ze schrijft:

Ruggenberg schrijft met spanning en vaart. Zijn personages krijgen een eigen karakter. Het verleden komt dichtbij, zonder dat het een geschiedenisles wordt. Eind goed al goed, zou te goedkoop zijn. Daar heeft Ruggenberg dan ook terecht niet voor gekozen. Achterin het boek verantwoordt Ruggenberg een aantal keuzes. Ook dat doet hij boeiend.

Lees hier haar hele recensie (pdf-bestand).

Jan-Kees Karels van het Reformatorisch Dagblad las Manhatan. Hij citeert uitgebreid uit het boek en schrijft:

Ruggenberg heeft eerder laten zien dat hij spannende historische jeugdboeken kan schrijven, die tegelijk historisch verantwoord zijn. Zijn "Het verraad van Waterdunen" speelt in de Tachtigjarige Oorlog, en "Slavenhaler" vertelt het ontluisterende verhaal van de slavenhandel. Het is zijn verdienste om de minder fraaie kanten van de hooggeroemde Nederlandse VOC-mentaliteit op een indringende manier voor het voetlicht te brengen. Zo ook weer in dit boek "Manhatan".

Lees hier zijn hele recensie (pdf-bestand).

Jacqueline Eckhardt recenseert jeugdboeken voor Ouders Online. Zij merkte dat over Robs nieuwe boek veel te doen was:

Rob Ruggenberg heeft met Manhatan een klassiek staaltje geschiedenis afgeleverd. Echte geschiedenis, want Manhatan is op ware feiten gebaseerd. Ruggenberg reisde daarvoor naar Amerika, bezocht indianenreservaten, sprak met indianendeskundigen en bestudeerde eindeloos veel boeken en documenten uit de periode waarin de Nederlanders voet aan wal zetten in Amerika. Dat uit zoveel gedegen onderzoek zó'n meeslepende jeugdroman is ontstaan, zegt alles over het veelzijdige schrijftalent van Ruggenberg.

Lees hier haar hele recensie (pdf-bestand).

Mario recenseert boeken voor de veelgelezen website leestafel.info . Manhatan is hem prima bevallen, schrijft hij:

Een blanke, een Indiaanse en een zwarte. Ieder met hun eigen eigenschappen, een eigenheid die Ruggenberg heel goed naar voren laat komen. Hij is ook heel goed in het vertellen over het leven in andere tijden, door de feiten gewoon in het verhaal te verwerken. De kinderen hebben al het een en ander meegemaakt als ze elkaar ontmoeten, misbruik, pedofilie, prostitutie. Ook de manier waarop de kolonisten omgingen met de volken die zij aantroffen in het land dat zij zich gewoon toe-eigenden, het zijn allemaal historische feiten die je en passant meeneemt als je dit boek leest.

Lees hier de hele recensie (pdf-bestand).

Ineke van Nispen schrijft boekrecensies voor de Plantage-boekhandels. Zij gaf Manhatan vijf sterren (het maximum):

Wat heerlijk toch dat er steeds schrijvers zijn die de vaderlandse geschiedenis zo opschrijven dat het verhaal je vanaf de eerste bladzijde al boeit. Je wordt als het ware het verhaal in getrokken en soms is het zo spannend dat het lijkt alsof je er zelf bij bent. En net als de vorige boeken van Rob Ruggenberg is ook dit boek op ware feiten en historie gebaseerd. (...)
Weer zo´n prachtig boek waarvan ik het jammer vind als dit alleen door de jeugd gelezen zou worden.

Lees hier haar hele recensie (pdf-bestand).

Frans Wojciechowski, kenner van de indianen en hun geschiedenis, schreef in het blad van de KIVA (Stichting Noord-Amerikaanse Indianen voor Nederland en België):

Rob Ruggenberg heeft niet alleen een spannend jeugdboek geschreven, het is ook een historisch verantwoord boek geworden. Ruggenberg heeft het zich namelijk niet gemakkelijk gemaakt door bij het beschrijven van de tijd en omstandigheden waarin het boek speelt, enthousiast uit de dikke duim te putten. Hij heeft van tevoren gedegen bronnenonderzoek gedaan.
Vaak loop je dan het risico dat de verantwoordheid ten koste gaat van de leesbaarheid. Ruggenberg is echter schrijver genoeg om niet in die val te zijn getrapt. Het boek heeft een vlotte verteltrant, de hoofdpersonen gaan al heel snel voor je leven en het spannende verhaal pakt je vanaf het begin en blijft je vasthouden tot het einde.

Lees hier zijn hele recensie (pdf-bestand).

In het Zeeuws Tijdschrift bespreekt Jan J.B. Kuipers recente publicaties over Nieuw-Nederland. Daaronder ook Manhatan:

Ook jeugdschrijver Rob Ruggenberg, auteur van twee Zeelandgerelateerde succestitels Het verraad van Waterdunen en Slavenhaler liet zich door het Hudsonjaar inspireren en schreef een opvallend grimmig avonturenverhaal Manhatan over de Amsterdamse jongen Peye, het Indiaanse meisje Waupatukway en de zwarte slavenjongen Manuel Congo.

Lees hier zijn hele bespreking (pdf-bestand).

Annemarie Prins van de website christelijkekinderboeken.nl recenseerde Manhatan. Zij concludeerde:

Ruggenberg staat garant voor realistische verhalen, zonder iets te mooi te maken. Verder weet je - bij het lezen van zijn historische verhalen - dat het moet kloppen. (...) De auteur heeft archieven bestudeerd, gesprekken gevoerd, gereisd en daarbij extra gelet op verhalen over kinderen. Hoe werd er destijds met kinderen omgegaan? Rob verstaat de kunst om al die informatie in een goed leesbaar verhaal te transformeren. Een gave waar veel auteurs van kunnen leren.

Lees hier haar hele recensie (pdf-bestand).

Edward van de Vendel is een hele goede en bekende jeugdboekenschrijver. Op zijn website geeft hij leestips. Over Manhatan schreef hij:

Ieder kind wens je een verteller toe als Rob Ruggenberg. Als leraar bijvoorbeeld, maar als schrijver ook. Na Het verraad van Waterdunen en Slavenhaler is Manhatan weer een spannend, bijzonder boek waarin Ruggenberg het onrecht, de doden en de harde kant van het leven niet schuwt. Daarnaast geeft hij een bijzonder inzicht in een beschamende episode van onze geschiedenis (en daar had ik nog nooit over gelezen!). Maar bovenal is dit - weer - vooral een boek over vriendschap, vriendschap tussen kinderen van een heel andere achtergrond. Over lot en lotsverbondenheid. Erg mooi.

Edwards leestips vind je hier.

Wendy, Eefje en Joany Buenen schrijven recensies (alleen over echt leuke boeken) voor het meidenweblog Girltalk! Een van de drie schrijft:

Ik had dit boek gewonnen en dacht nou, een boek over de geschiedenis, bleh, ik heb geen zin om dit te lezen. Even later had ik het toch gedaan en ik zat meteen in het boek en het is vooral een zielig, avontuurlijk & spannend boek!

Lees hier de hele recensie.

In België recenseert Rita Ghesquiere jeugdboeken voor de website van de kerk in Vlaanderen. Dit schreef zij over Manhatan:

Voor Peye krijgt het verhaal een tragisch einde. Omdat hij misschien wel de belangrijkste identificatiefiguur is voor de jonge lezer, maakt dit de lectuur van het boek vrij confronterend en ontnuchterend. Waupatukway en Manuel redden het voorlopig wel.
Ruggenberg herschrijft een stuk geschiedenis. Hij toont goed aan dat er van "political correctness" bij de aanvang van de kolonisatie weinig sprake was. De kerkelijke en de politieke machthebbers deelden meestal dezelfde bittere vooroordelen. Niet alle blanken zijn even harteloos, maar bij de meesten overheerst toch de angst voor het andere en het vreemde.
Manhattan is een bijzonder spannend boek dat de jonge lezers meeneemt voor een leerrijke maar ook ontnuchterende reis naar het verleden.

Lees hier haar hele recensie (pdf-bestand).

Silvester van der Pol schrijft over jeugdboeken voor de christelijke opvoedings-website Aan de hand. Hij gaf Manhatan het maximum van vijf sterren:

Na Het verraad van Waterdunen en Slavenhaler heeft oud-journalist Ruggenberg opnieuw een historische jeugdroman geschreven die er niet om liegt. Ditmaal voert het verhaal ons naar het Manhattan (toen nog met één t) van 1643; in de buurt daarvan spoelt de Amsterdamse Peye na een schipbreuk aan. Hij wordt halfdood gevonden door een Indiaans meisje dat zijn leven redt. Zo begint een meeslepend avontuur dat in een vlotte verteltrant is geschreven en historisch gezien helemaal klopt. De rauwe werkelijkheid van de blanke overheersers komt goed uit de verf. De onderlinge vriendschap tussen Peye en twee andere jonge outcasts draagt het verhaal tot een aanvaardbaar einde. Klasse.

Mevrouw Koldewijn is lerares Nederlands. Op haar blog publiceert zij recensies die zijn geschreven door haar leerlingen. Janne las Manhatan en schreef:

Ik vind het een erg mooi, indrukwekkend en meeslepend boek, omdat er veel gebeurt wat er vroeger ook allemaal gebeurd is. Ook erge dingen, zoals gemene straffen en de doodstraf. (...)
Het is ook een mooi geschreven boek, omdat elk hoofdstuk vanuit een ander iemand van de drie wordt geschreven. Zo beleef je ook wat zij denken en voelen. Het is een erg spannend en geloofwaardig verhaal, je wilt steeds verder lezen en weten hoe het afloopt.

Lees hier Jannes hele recensie (pdf-bestand).

Jeanny Smeets houdt een weblog bij met recensies van boeken voor jongeren en volwassenen. Over Manhatan schrijft zij:

Peye moet, net als personages uit de eerdere boeken, kiezen wat goed is en wat fout, en het is dit proces dat in dit boek goed en op een heel spannende manier beschreven wordt.

Lees hier Jeanny's hele recensie (pdf-bestand).

In Belgie bestaat ook het boeken-weblog Hoofdstuk EM. Over Manhatan staat daar te lezen:

Een spannend verhaal vol actie, vriendschap, vreugde en verdriet. Tegen beter weten in hoop je het hele verhaal op een ander einde. Af en toe wordt het heftig zoals wanneer een indianenstam uitgeroeid wordt. (...) Dit is het verhaal van een Amerikaanse jongen, een Indiaans meisje en een zwarte slavenjongen die strijden voor hun vrijheid en hun leven. Hun vriendschap is ontroerend en ze redden meermaals elkaars leven.

Lees hier de hele recensie (gif-bestand).

De Nederlandse thriller-auteur Marco Books recenseert ook boeken. Over Manhatan schreef hij:

Manhatan beschrijft het schrijnende onrecht waarmee Peye te maken krijgt. In zijn geboorteplaats Amsterdam heeft onrecht de overhand, waardoor hij in de problemen komt. Maar in de kolonie is het niet veel beter gesteld. De oorspronkelijke indiaanse bevolking wordt gewantrouwd, waarna een vredelievende stam wordt uitgemoord. Zwarten worden als beesten behandeld. Het lijkt soms alsof Ruggenberg elke misstand uit die tijd voorbij wil laten komen. Alleen zijn hoofdpersonen Peye, Waupatukway en de zwarte jongen Manuel zijn sympathiek. Alsof er geen medemenselijkheid is in de grotemensenwereld.
Met zo'n overmacht aan kwaadwillende mensen kan het niet goed gaan voor Peye en zijn vrienden. Het verhaal wordt naar het einde toe spannender en komt tot een dramatisch slot.

Lees hier de hele recensie (gif-bestand).

Bregje van de Weijer is een jonge lezeres uit Hapert. Op de website van de openbare Bibliotheek De Kempen schrijft zij over Manhatan:

Het is erg mooi boek omdat er een duidelijk verhaal in wordt verteld. Het is spannend omdat je constant met vragen zit. Hoe gaat het aflopen met Peye? En met Waupatukway? En wat is het grote geheim van Manuel?
Een verdrietig verhaal met een tragisch en ontroerend einde. (...)
De schrijver heeft het heel apart geschreven, zodat je helemaal opgaat in het verhaal, en precies weet wat er gebeurt. Je voelt wat de (hoofd)personen voelen, de pijn, het verdriet, de frustratie etc. Heel heftig, maar ook erg mooi.

Otto woont in Den Haag en is 9 jaar. Hij zit in het Leespanel van kinderboekenwinkel In de wolken uit Voorburg. Hij las Manhatan:

Ik vind het een geweldig boek: spannend en soms een beetje zielig. Ik had het boek (van 285 bladzijden) al na zes dagen uit! Het verhaal vanaf het begin gelijk heel spannend zodat ik wel door moest lezen.
Wat ik ook heel leuk aan het boek vind is dat de tijden van het verhaal door elkaar lopen: Peye ligt bijvoorbeeld in het water na de schipbreuk, terwijl hij in het volgende hoofdstuk gewoon nog op het schip vaart. Dat maakt het boek extra leuk om te lezen.

Lees hier Otto's hele recensie (pdf-bestand).

Interviews en andere artikelen

Marita de Sterck, jeugdboekenschrijfster, interviewde Rob Ruggenberg voor het boeken-vakblad Leesgoed. In Manhatan las ze hoe rijkdom werd betaald met uitbuiting, met levens:

Toch werd het geen loodzwaar boek, de stijl is toegankelijk gehouden, de spanningsboog is groot en de personages trekken de lezer het verhaal in (...).
Geen literair kleinood, maar het werk van een vakman die stevige klassieke kasten timmert, en dat doet met liefde en respect. Respect is volgens mij het sleutelwoord: respect voor het historisch materiaal, voor andere culturen, voor de jonge lezer.

Lees hier het hele interview (pdf-bestand)

Peter van Vlerken van het Eindhovens Dagblad interviewde Rob Ruggenberg. Hij ondervroeg Rob onder meer over het onderwerp vriendschap:

- Vriendschap vormt in alle drie je boeken een kracht tegen de ellende waaraan kinderen blootstaan.

Rob: "In de harde, rauwe wereld van de volwassenen waarin kinderen terechtkomen, kunnen ze eigenlijk alleen maar overleven door hun vriendschap met elkaar. Als ik nu naar kinderen kijk die alleen staan, omdat ze bijvoorbeeld niet de steun hebben van hun ouders, dan vraag ik me dikwijls af hoe ze het moeten rooien. Hoe moeilijk dat is, heb ik aan den lijve ondervonden toen ik als jong broekje ging varen bij de marine. Zonder vrienden redden kinderen het niet. Vrienden zijn belangrijker dan ouders."

Lees hier het hele interview (pdf-bestand) - de recensie van het boek staat hier.

Esme Soesman van de PZC (Provinciale Zeeuwse Courant) kwam erbij zitten toen Rob kort na de presentatie in Amerika, aan schoolklassen in Zierikzee over zijn boeken vertelde:

Een afstand die Ruggenberg moeiteloos overbrugt: met zijn liefde voor de zee, zijn hang naar avontuur, beeldende wijze van vertellen en vooral met zijn drie tot dusver geschreven jeugdboeken. Hij weet hoe je op basis van historische feiten een spannend avonturenverhaal smeedt. Hij weet ook, zo bleek gisteren, hoe je een boekpresentatie aansprekend maakt.

Lees hier haar hele artikel (pdf-bestand).

Boekhandelaar Willy Wouters-Maljaars schrijft columns in het Reformatorisch Dagblad. Ze vindt het bijzonder dat de schrijver zijn boek aan de Paugusett indianen overhandigde:

Als een soort verlaat eerbetoon en een vraag om vergeving. Ik bewonder zo'n solo-actie. En ik vind Manhatan een echte aanrader.

Lees hier haar hele artikel (pdf-bestand).

Ad van Gool schrijft reportages voor de kranten van de Kempenpers. Hij interviewde Rob toen Manhatan de Publieksprijs Kinderboekwinkels 2010 won:

Spannend! Dat mag je het leven van Rob Ruggenberg zelf ook wel noemen, want de zucht naar avontuur zat er al vroeg bij hem in.

Lees hier zijn hele artikel (pdf-bestand).

Ingrid Heeren schrijft voor het weekblad Groot Bergen-op-Zoom. Toen Manhatan de Publieksprijs Jeugdboeken van de Brabantse Letteren 2011 won, sprak zij met Rob Ruggenberg en schreef:

Hopelijk komen er nog vele spannende romans van zijn hand! Zijn lezers kunnen in ieder geval amper wachten op een nieuwe pennevrucht van zijn hand

Lees hier haar hele artikel (pdf-bestand).

De website Historiek.net, gewijd aan historische onderwerpen, besteedt ook aandacht aan de publicatie van Manhatan:

Dit jaar wordt op verschillende manieren stilgestaan bij de 400-jarige vriendschap tussen New York en Amsterdam. Ruggenberg gaat met zijn thema niet alleen in op deze jubilerende vriendschap, maar besteedt ook aandacht aan het lot van de indianen, de oorspronkelijke bewoners van het gebied waar de kolonie Nieuw-Amsterdam werd gesticht.

Lees hier het hele stukje (pdf-bestand).

De website leesplein.bibliotheek.nl (van de openbare bibliotheken) maakte van Manhatan de wekelijkse jeugdboeken-leestip:

Peye wordt door zijn alleenstaande moeder verwaarloosd. Op een dag hoort hij wie zijn vader is: Willem Kieft, de gouverneur van de Nederlandse kolonie Nieuw-Amsterdam. Peye besluit dan aan te monsteren op een schip om zijn vader in de nieuwe wereld op te zoeken...

Lees hier het hele stuk (pdf-bestand).

Voor de Surinaamse website waterkant.net schreef Usha Marhé over de jaarlijke herdenking van de afschaffing van de slavernij:

Steeds meer Nederlandse schrijvers vertellen de verhalen over de letterlijk en figuurlijk zwarte bladzijde uit de Nederlandse geschiedenis zoals ze waren. Ook schrijver en journalist Rob Ruggenberg, die de koloniale geschiedenis voor de Nederlandse lezers wil ontsluiten. Hij schreef Slavenhaler en Manhatan, twee spannende, "volwassen" kinderboeken, gebaseerd op feiten uit die tijd.
De verhalen raakten mij diep. Het zijn boeken waarvan ik vind dat iedereen uit de landen, die vroeger bij de Trans-Atlantische slavenhandel betrokken waren, ze zou moeten lezen. Om de hiaten in onze geheugens en geschiedenis op te vullen en de manipulatie van de geschiedenis stop te zetten. Kennis maakt macht en bewustzijn brengt kracht en verbinding.

Lees hier haar hele artikel (pdf-bestand).

Reggie van Heesch van de website Schrijvers4fun.nl interviewde Rob en vroeg hem onder meer naar zijn toekomstplannen:

"Ik ben al blij als ik na een dag schrijven en schrappen twee of drie goede alinea's heb staan. Daarom zal ik nooit een groot oeuvre bijeenschrijven. Ik heb tamelijk vaste ideeën voor nog eens vier of vijf boeken."

Lees hier het hele interview (pdf-bestand).

De tocht naar Waupatukway

 Thijs Plug van Kidsweek stond erbij toen Rob Ruggenberg in een indianen-reservaat in Amerika het eerste exemplaar van Manhatan overhandigde aan Waupatukway:

Waupatukway is blij dat kinderen in Nederland nu over haar volk kunnen lezen. "We doen er alles aan om onze tradities levend te houden. Onze stam wordt steeds kleiner, maar het is belangrijk dat we niet vergeten worden. Dit boek helpt daarbij".
Dan voeren de indianen een korte ceremonie op waarin traditionele liederen en gebeden worden gezongen. Ook leest Ruggenberg een vertaald hoofdstuk voor aan de kinderen van Waupatukway. In het boek is ze een taai, zorgzaam en slim meisje en één blik op de echte Waupatukway leert dat dat geen leugen is.

Lees hier het hele artikel (pdf-bestand).

Reinout van Wagtendonk maakte voor de Wereldomroep en voor Business News Radio (BNR) reportages in het indianen-reservaat. Op de site van de Wereldomroep schreef hij:

Het meisje waar het om gaat, is nu een vrouw van 28 met twee eigen kinderen. Buiten, bij het kampvuur, nam ze het eerste exemplaar van Ruggenbergs boek in ontvangst. "Dit maakt me erg trots", zei ze. "Iedere keer als ik eraan denk moet ik lachen van geluk. Wat een geweldige dag."

Lees hier zijn hele artikel (pdf-bestand)...

...of beluister zijn Wereldomroep-reportage door op dit pijltje te (dubbel)klikken   

Frank Kools van dagblad Trouw reisde mee naar het indianenreservaat van de Paugussett. Hij schreef:

De echte Waupatukway, intussen 28 jaar, moeder van drie en leider van de stam, ontving de auteur en de schoolkinderen in traditionele kledij en op mocassins. Met een vijftiental andere stamgenoten op het reservaat, dat het kleinste in Amerika is.

Lees hier zijn hele artikel (pdf-bestand).

Jacqueline Goossens van de Belgische krant De Morgen ging ook met Rob mee naar het indianenreservaat. In het zaterdagse Magazine van de krant schreef zij:

Een van de indiaanse vrouwen is zo ontroerd dat zij in snikken uitbarst. Dat is Waupatukways moeder. Haar dochter zet een stapje naar voren en bedankt Rob. Het stugge meisje van toen is een welbespraakte charmante jonge vrouw geworden. Met haar lange vlechten, hoge jukbeenderen en donkere ogen ziet ze er heel indiaans uit.

Lees hier haar hele artikel (pdf-bestand).

Els Quaegebeur van het Parool was er ook bij in het indianenreservaat. In de krant schreef zij:

Waupatukway krijgt het boek uitgereikt op de plek waar de as van haar vader begraven ligt. (...) Er is een voetbal, een kampvuur, een schrijver die een vertaald hoofdstuk uit een spannend boek voorleest en heel, heel veel taart.

Lees hier haar hele artikel (pdf-bestand).

Ook Freek Staps van NRC-Handelsblad keek toe toen Rob het eerste exemplaar van Manhatan aan Waupatukway overhandigde:

Op het moment dat de auteur, die zichzelf omschrijft als 'Grote Blanke Vent', indianendochter Jong Hert vier boeken en een paar klompen schenkt, begint haar moeder grote tranen te huilen. Het is helemaal goed zo. "Er komen niet vaak zulke aardige mensen langs."

Lees hier zijn hele artikel (pdf-bestand)...

...of kijk hier naar de bijhorende foto-reportage van Chantal Heijnen (flash-bestand).

Redacteur Mieske van Eck besteedde in het Brabants Dagblad uitgebreid aandacht aan Ruggenbergs tocht naar de indianen. In haar verslag citeerde zij de auteur:

Het was heel bijzonder, en een van de mooiste dagen in mijn leven. Er stond een heel ontvangstcomité op ons te wachten en we werden verwelkomd met tromgeroffel (...) Waupatukway was toen een dertienjarig, wat bozig meisje. Nu is ze een stammoeder van 28 jaar. Ik ben ontzettend trots op haar. Ze is een kleine vrouw die op waardige wijze antwoord gaf op de vragen van de journalisten die bij de presentatie waren.

Lees hier haar hele artikel (pdf-bestand).

Leesgoed.nl, de website van Biblion (organisatie voor de Nederlandse openbare bibliotheken) verbaasde zich erover dat Manhatan in Amerika werd gepresenteerd:

De schrijver werd begeleid door een schoolklas Nederlandse kinderen, die in New York of de directe omgeving wonen. In het indianenreservaat maakten de kinderen kennis met leeftijdsgenoten van de Paugussett-stam. De uitreiking van het eerste exemplaar ging gepaard met een speciale traditionele ceremonie door de Paugussett indianen.

Lees hier het hele stukje (pdf-bestand).

Televisie- en radio-uitzendingen en podcasts

In een televisie-uitzending van Omroep Max interviewden Martine van Os en Sybrand Niessen Rob Ruggenberg over Manhatan, en over zijn reizen naar het indianenreservaat:

"In uw boek geeft u een heel andere kijk op de gebeurtenissen in Amerika. U heeft ooit een indianenmeisje ontmoet, en u plaatste haar 400 jaar terug in de tijd?"

Klik op het videoteken om de televisie-uitzending te bekijken

Stephan Sanders van de NOS-radio interviewde Rob voor het Radio 1-programma Met het Oog op Morgen. Hij zei:

Uw reis naar de indianen is een mooi en moedig initiatief. Die ontmoeting (met indiaanse en Nederlandse kinderen - RR) begint zelfs op verzoening te lijken.

Beluister het gesprek door op het pijltje te (dubbel)klikken   

Frank du Mosch van de NCRV-radio interviewde Rob voor het Radio 2-programma Cappuccino. Hij zei:

Vierhonderd jaar geleden hebben wij Nederlanders voor het eerst voet gezet op Amerikaanse grond. Dit heuglijke feit wordt de komende periode groots gevierd, zowel in New York als in Amsterdam. Als je een feestje te vieren hebt dan wil je het niet hebben over de nare dingen des levens, maar die zijn er helaas wel gebeurd. Kinderboekenschrijver Rob Ruggenberg wil de vinger op de zere plek leggen.

Beluister het hele gesprek door op het pijltje te (dubbel)klikken   

Tarik Yousif van het NPS-radioprogramma Dichtbij Nederland sprak uitgebreid met Rob:

Met het verhaal van Manhatan neemt hij ons mee naar het New York van 400 jaar geleden. Een verhaal met wreedheden, maar ook hoopvol en ontroerend.

Beluister de uitzending door op het pijltje te (dubbel)klikken   

Omroep Brabant (radio) belde met Rob Ruggenberg, die toen in New York was, over zijn reis naar het indianen-reservaat. Rob legde uit waarom hij die reis ging maken:

"De Henry Hudson-herdenkingen die nu in Amsterdam en New York plaatsvinden zijn vooral blanke-herenfeestjes. Daarbij wordt algemeen vergeten dat er toen ook indianen waren, en die hebben een minder prettige herinnering aan die tijd. Ik vind het belangrijk om daarover te schrijven, en om daarover met de indianen in gesprek te blijven."

Beluister het gesprek door op het pijltje te (dubbel)klikken   

Journalist Guido t'Sas van de website hhbest.nl sprak met Rob Ruggenberg over Manhatan en maakte er een podcast van:

Manhatan is een historische jeugdroman die voor een belangrijk deel berust op historische feiten. Feiten die lijnrecht in tegenspraak zijn met de manier waarop historici zich uit naam van onze voorouders op de borst slaan over de wijze waarop zij Nieuw-Amsterdam - het tegenwoordige New York - 400 jaar geleden hebben gesticht en vormgegeven. Met deze manier van werken, ook al toegepast in zijn vorige twee werken, levert Rob Ruggenberg een belangrijke bijdrage aan de emancipatie van de jeugdliteratuur.

Beluister de podcast-uitzending door op het pijltje te (dubbel)klikken   

Verslaggever Ron van de Schoot van Omroep Oirschot interviewde Rob Ruggenberg tijdens de Kinderboekenweek 2012:

In onze geschiedenisboeken wordt vaak op hallelujah toon gesproken over ons verleden. Jij doet dat anders, en daarin ben je uniek in ons land. Jij laat een andere kant zien, een ruigere kant.

Beluister de uitzending door op het pijltje te (dubbel)klikken   

Omhoog naar het begin van deze pagina...

...of terug naar de voorpagina van de site.