Rob Ruggenberg, schrijver
Rob Ruggenberg interviewt indianen-opperhoofd Grote Adelaar, vader van Waupatukway
Foto © Piet den Blanken
Rob Ruggenberg werd in 1946 geboren in Wassenaar, dicht bij zee, strand en duinen. Als jongen (foto links)
was hij gek op de zee.
Hij is gestorven op 26 oktober 2019.
Toen hij 10 was wilde hij in zijn eentje met een roeiboot naar Engeland varen (hij kwam niet verder dan de Noordzee-sluizen bij Katwijk). Als 12-jarige liep hij weer van huis weg, om zich in Rotterdam als verstekeling op een schip te verstoppen. De politie bracht hem weer thuis.
Vier jaar later kon Rob echt niet langer wachten en ging hij bij de marine. Zes jaar lang voer hij op hele kleine en op hele grote marineschepen.
Na zijn marine-tijd had hij nog niet genoeg van het reizen. Samen met een vriend liftte hij door Europa, ze woonden en werkten op een kibboets in Israël en trokken daarna door Afrika, waarbij ze veel avonturen beleefden.
Terug in Nederland werd hij leerling-journalist bij het Dordts Dagblad, dat kort daarop samenging met dagblad Trouw. Hij leerde er het vak, schreef er zijn eerste reportages en de zaterdagse jeugdrubriek deed hij er gewoon bij.
Droom
In 1974 verhuisde Rob naar Noord-Brabant, waar hij een baan kreeg als binnenland-redacteur bij de Brabant Pers, dat nieuws leverde aan grote regionale kranten als het Eindhovens Dagblad en het Brabants Dagblad. Hij is daar ook nog een tijd chef van de eindredactie geweest, en ten slotte werd hij reportage-redacteur, de droom van elke journalist.
Rob schreef vaak over de natuur, vooral over de zeeën en oceanen. Hij ging bijvoorbeeld met Greenpeace mee bij acties tegen de walvisjacht. Ook vloog hij naar verre gebieden waar kapotte olietankers grote milieurampen veroorzaakten, zoals in Alaska. Hij voer op zeilschepen die deelnamen aan internationale zeilraces (zelfs een keer op de Sedov, het grootste zeilschip ter wereld).
Maar hij voer ook in hele kleine bootjes. Heel wat keren trok hij als journalist in een uitgeholde boomstam-kano het Zuid-Amerikaanse regenwoud in. Hij logeerde dan bij indianenstammen.
Hij schreef ook veel over geschiedenis. Samen met fotograaf Piet den Blanken zeilde hij met een tweemaster Columbus achterna naar Amerika, en landde op hetzelfde strand waar Columbus voet aan wal zette. Met dezelfde fotograaf maakte hij ook reportages over onbekende Nederlandse koloniën — en daarbij reisden zij de hele wereld rond.
Amerika
Bij een van die reizen kwam Rob in Amerika, in New York. In die miljoenenstad is weinig meer te vinden dat herinnert aan de oude Nederlandse kolonie daar. Maar in de omgeving, langs de rivier de Hudson en op Long Island (het Lange Eiland), wonen nog indianenstammen die vroeger intensief contact hadden met de Nederlanders. Rob ontmoette die indianen en schreef er een krantenartikel over.
Hij speelde toen ook al met het idee om een jeugdroman over die vroege Nederlanders in Amerika te schrijven. Voordat hij daaraan kon beginnen sprak hij met veel deskundigen, professoren uit Nederland en Amerika, las hij tientallen boeken en artikelen en bestudeerde hij het leven aan boord van een driemaster.
Manhatan is zijn derde jeugdroman. De eerste was Het verraad van Waterdunen (2006), een jaar later gevolgd door Slavenhaler. Na Manhatan verscheen IJsbarbaar (dit boek won de Prijs van de Jonge Jury 2013). Robs vijfde boek - De boogschutter van Hirado - won de Prijs van de Jeugdjury Thea Beckmanprijs 12plus. Zijn zesde boek heet Haaieneiland en verscheen in oktober 2015.
Lees ook het