 Willem Kieft was tien jaar lang directeur-generaal in Nieuw-Nederland (van 1637 tot 1647). Hij bouwde er de eerste stenen gebouwen (eerst een herberg en toen een kerk), maar hij werd vooral bekend door zijn wrede oorlog tegen de indianen.
In 1639 eiste Kieft ineens belasting van de indianen. Ze moesten hem mais en graan geven en daar kregen ze niets voor terug. Toen ze dat vertikten stuurde hij soldaten op hen af. Algauw vielen de eerste doden.
Stammen als de Raritanen en de Mohawks (tekening  ) sloegen hard terug. Ook op Manhatan, waar de Wecquasgeek woonden, waren de Nederlanders niet veilig. Een indiaan van die stam sloeg Claes Swits met zijn eigen bijl de schedel in. Dat lees je ook in Manhatan.
In hun slaap
In februari 1643 zag Kieft zijn kans schoon. De Wecquasgeek, aangevallen door Mohawks, zochten bescherming vlakbij het fort. Kieft stuurde voedsel naar de vluchtelingen. Ruim vijfhonderd Wecquasgeek staken de rivier over en zochten onderdak in Pavonia. De anderen bleven liever in de buurt van het fort.
Kieft vergaderde met drie burgers van Nieuw-Amsterdam en gaf toen opdracht voor een nachtelijke aanval op de slapende vluchtelingen. De moordpartij begon om middernacht. Deze vreselijke gebeurtenis speelt een belangrijke rol in het boek.
David de Vries, een vriend van de indianen, schreef later over die aanval: "datse soveel Wilde in haer Slaep omgebracht hadde, alwaerse de jonge Kinders sommige van haer Moeders borsten afruckten, in 't gesichte van de Ouders aenstucken ghekapt, ende de Stucken in 't Vyer en in 't Water ghesmeten sijn, en andere Suygelingen op Houte-bortjes gebonden so door-houwen, door-steken, door-bort, en miserabelijck gemassakreert, dat het een Steenen hert vermurwen soude'.
Vertaald in modern Nederlands staat daar: dat ze zoveel indianen in hun slaap hadden omgebracht, en dat ze jonge kinderen van hun moeders borst rukten en in het gezicht van de ouders aan stukken hakten, en dat ze die stukken in het vuur en in het water smeten, en dat ze andere zuigelingen op houten plankjes vastbonden en dan doorhakten en doorstaken en doorboorden, en dat zo ellendig vermoord werden, dat een stenen hart er week van zou worden.
Wraak
 Binnen enkele weken sloten elf indianen-stammen zich aaneen. Ze vielen de Nederlanders aan met een legermacht van duizenden krijgers. Iedere blanke man en vrouw die ze op het platteland te pakken kregen werd gedood (kinderen lieten ze ongedeerd).
Overal gingen huizen, schuren en stallen in vlammen op. De Nederlanders en anderen die op het platteland woonden vluchtten massaal fort Nieuw-Amsterdam binnen. Ze lieten hun huizen en bezittingen achter.
In de tijd daarna probeerde Kieft vrede te sluiten met de stamhoofden. Hij stuurde strafexpedities af op de indianen die geen vrede wilden. In januari 1644 overvielen soldaten op het Lange Eiland opnieuw midden in de nacht een indianenkamp. Daarbij sneuvelden 120 indianen en één blanke.
Door dit soort gevechten werd de situatie steeds erger. Niemand was zijn leven meer zeker.
Pas in 1645 werd er een vrede getekend. Na vijf jaar bloedvergieten was Kiefts oorlog ten einde. Ongeveer 1.600 indianen waren gedood. Het aantal kolonisten was gehalveerd tot duizend. De anderen waren dood of vertrokken. Het land was een woesternij.
 Ontslagen
De West-Indische Compagnie zag dat de kolonie een puinhoop was geworden en ontsloeg Kieft. Hij werd opgevolgd door Peter Stuyvesant.
Kieft moest terugkomen naar Nederland, voor een onderzoek, samen met dominee Bogardus en anderen die aanklachten tegen hem hadden ingediend.
Het schip waarop ze naar Nederland voeren, de Princes Amalia (tekening ) leed schipbreuk in de buurt van Swansea (in Wales, bij Engeland).
Kieft, dominee Bogardus en tachtig andere mensen verdronken.
(In november 2009 heeft een Nederlandse protestantse kerk excuus aangeboden aan de indianen voor het leed dat de Nederlanders hen vierhonderd jaar geleden hebben aangedaan.)
Mysterie
Er zweeft nog altijd een mysterie rond Willem Kieft. Is de ontslagen directeur-generaal toen werkelijk bij Wales verdronken? Sommige mensen denken van niet. Zijn lijk is nooit gevonden. We weten niet eens hoe de man er uitzag (Rob denkt ongeveer zo).
 In dit stukje uit een Engelse krant staat dat een zekere mijnheer Charles Kieft uit Cromwell "a direct descendant" (directe afstammeling) is van "Willem Kieft, de tweede gouverneur van Nieuw-Amsterdam, nu New York".
Dat is raar! Voor zover bekend was Kieft niet getrouwd en had hij ook geen kinderen. Heeft Kieft de kust van Wales dus wél levend bereikt? Is hij daar stiekem blijven wonen? Durfde hij niet terug naar Nederland? In Den Haag zou hij voor zijn wrede indianen-oorlogen zeker veroordeeld worden.
De grote vraag is dus: zijn die Engelsen echt afstammelingen van Willem Kieft?
Geschiedenis-professor Willem Frijhoff uit Amsterdam heeft hier onderzoek naar gedaan. Na afloop daarvan mailde hij aan Rob Ruggenberg: "Het blijkt toch niet waar: hun voorouders zijn gewoon Engels, en kunnen worden getraceerd tot vóór de schipbreuk van 1647."
Een beetje jammer is dat wel, want het leek het een mooi verhaal!
Meer weten?
 Wil je meer weten? Bestudeer zelf de bronnen (boeken en artikelen), die schrijver Rob Ruggenberg over dit onderwerp heeft gelezen.
|
Pieth Tow. Hij is opperhoofd van de Mohawk indianen. Hij houdt een echte Nederlandse musket (geweer) bij de loop. Indianen werd vaak geschilderd met een hond naast zich. De Mohawks waren gevreesde krijgers.