Manuel Congo, slavenjongen
 Manuel zag er ongeveer zo uit
We weten veel van Manuel Congo - hij heeft echt bestaan - maar jammer genoeg is er geen afbeelding van hem bewaard gebleven. De schrijver van Manhatan, Rob Ruggenberg, denkt dat Manuel er ongeveer uitzag als de jongen hierboven.
 Manuel Congo is de jongste van de drie hoofdpersonen van Manhatan. Hij is een slavenjongen. Als het verhaal begint is hij 10 jaar en staat hij wegens sodomie terecht voor directeur-generaal Willem Kieft in Nieuw-Amsterdam.
Helaas hebben we ook geen afbeelding van Willem Kieft (Rob denkt dat de man er zo uitzag). En hiernaast zie je een plaatje met daarop Kiefts voorganger, directeur-generaal Wouter van Twiller, in zijn werkkamer in het fort Nieuw-Amsterdam.
Manuel stond terecht in dezelfde kamer. Hij keek door hetzelfde raam, hij zag het water en wolken, en hij hoorde een doodvonnis over zich uitspreken.
Echt bestaan
 Rob kwam Manuels naam voor het eerst tegen in oude rechtbank-papieren van Nieuw-Nederland.
De rechtszaak tegen Manuel heeft zich precies zo afgespeeld als Rob in het boek beschrijft (meer over die rechtszaak op de pagina Bijbel: doodstraf voor sodomieten).
Manuel was, net als Jan Creoly en alle andere zwarte slaven naar Nieuw-Amsterdam gebracht door de West-Indische Compagnie (WIC). Die haalde de slaven rechtstreeks uit Afrika, of kocht ze op de slavenmarkt op het eiland Curaçao.
Ook Isabel, de zwarte vrouw die Manuel het leven redt en opvoedt, heeft echt bestaan. Haar naam komt een paar keer voor in de oude documenten. Rob denkt dat Isabel er ongeveer zo uitzag.
Op het plaatje hiernaastzie je hoe in Nieuw-Amsterdam een slaaf wordt geveild. Degene die het meeste geld voor die zwarte man bood mocht hem hebben.
Werken
De slaven werden vooral gebruikt voor het schoonmaken van het land, voor het hakken van bomen en zagen van planken, voor het bouwen van schuren, stallen en boerderijen, en voor het aanleggen van wegen en versterkingen.
Toch verschilde de slavernij in Nieuw-Nederland erg van slavernij in andere blanke koloniën. Willem Kieft, de directeur-generaal van de WIC, die er de baas was, maakte een aantal slaven half vrij. Ze mochten een eigen boerderijtje bouwen en daar met hun vrouw en kinderen gaan wonen.
Maar... ze waren maar half vrij. Dat betekende dat ze moesten komen opdraven zodra de blanken ze nodig hadden. Ook moesten ze elk jaar een vetgemest varken aan de WIC geven.
Het ergste van alles: hun kinderen waren niet vrij. Die moesten zodra ze elf of twaalf jaar waren gewoon als slaven aan het werk.
 Engelsen
Toen de Engelsen Nieuw-Nederland afpikten van de Nederlanders, vonden ze dat halfvrije gedoe maar niets. Ze doopten Nieuw-Amsterdam om in New York en maakten de slavernij weer volledig.
Kijk maar eens naar deze advertentie, uit de Engelstalige krant New York Journal van 1768
"NEGERS TE KOOP" staat erboven. En onder het plaatje staat dat het gaat om partijtje jonge, flinke slaven. Een van de slaven is cooper van zijn vak: een kuiper, dus iemand die vaten maakt.
Verder worden aangeboden twee zwarte vrouwen en twee meisjes, van wie de één twaalf jaar oud is en de ander zestien jaar. Dat laatste meisje is een good seamstress, zegt de advertentie: ze is een goede naaister - zeer aanbevolen...
Deze foto is gemaakt nadat de slavernij was afgeschaft (dat gebeurde pas in 1865)
Meer weten?
 Wil je meer weten? Bestudeer zelf de bronnen (boeken en artikelen), die schrijver Rob Ruggenberg over dit onderwerp heeft gelezen.
|