Peye Davids, uit Amsterdam
 Peye zag er ongeveer zo uit
Peye Davids is verzonnen. Als Peye had bestaan zou hij er ongeveer uitzien als de jongen hierboven, denkt schrijver Rob Ruggenberg.
 De wereld waarin Peye leefde bestond echt. Zowel de situatie in Amsterdam rond 1642, als de barre omstandigheden in Nieuw-Nederland zijn zo echt mogelijk beschreven.
Amsterdam in 1642
In het begin van het boek lees je hoe Peye bij de herberg van Pieter de Winter op zijn moeder staat te wachten. Die herberg heeft echt bestaan.
Peye en zijn moeder woonden in een klein, armoedig straatje, zoals op deze tekening rechts 
Peyes moeder heette Catryn Davids. Ook zij heeft echt bestaan. Haar bijnaam was Noordse Kaat, omdat ze in het noorden (in Denemarken) was geboren.
Peyes moeder is prostituee (hoer! schelden andere jongens), en zij lijdt aan syfilis. Dat is een akelige geslachtsziekte waar veel prostituees aan doodgingen.
En dat prostituees zich levenslang in de schuld staken om de dokter te kunnen betalen, en om mooie kleren te kunnen kopen, gebeurde ook vaak. Ze bleven dan doodarm.
Het huis van de familie Kieft
Ook de familie Kieft heeft echt bestaan. Het was een rijke familie die in een mooi huis op de Oude Zijde woonde. Peyes moeder was daar ooit dienstmeisje.
Het gebeurde vaker dat dienstmeisjes zwanger werden van de zoon des huizes, en dan werden weggejaagd. Daarom is Peye ervan overtuigd dat Willem Kieft zijn vader is. Er bestaat geen portret van Kieft, maar Rob denkt dat hij er ongeveer zo uitzag.
 Het mooie 17de eeuwse huis van de familie Kieft bestaat niet meer. Maar in Amsterdam staat nog wel een huis dat er op leek, en dat helemaal in de oude staat is teruggebracht: het huis waarin de schilder Rembrandt van Rhijn woonde.
Daarom heeft Rob Ruggenberg dat huis tot voorbeeld genomen. Als je nu het Rembrandthuis bezoekt en je neemt Manhatan mee, dan kun je precies zien waar Peye liep, waar hij de zilveren lepels van de eettafel jatte en hoe hij via de wenteltrap het huis uit vluchtte.
Op de foto hierboven zie je de kamer (in het Rembrandthuis dus) waar Peye de oude mevrouw Kieft ontmoet.
De schipbreuk
 Na de schipbreuk van de Bonte Spegt ligt Peye urenlang in zee. Hij raakt onderkoeld: zijn lichaamstemperatuur zakt te ver. Wat hij dan voelt en meemaakt heeft Rob gebaseerd op wat mensen hebben verteld die dat echt hebben overleefd.
Ook Peyes wonderbaarlijke redding door Waupatukway heeft Rob niet verzonnen, maar is ontleend aan werkelijke gebeurtenissen.
De schipbreuk van de Bonte Spegt kan zich precies zo hebben afgespeeld zoals in het boek staat beschreven. Samen met Ad Otte, oud-zeeman en nu gids aan boord van de Batavia (in Lelystad), heeft Rob mogelijke oorzaken van zo'n onverwachte scheepsramp onderzocht.
Zoals je in het boek kunt lezen is aan boord van de Bonte Spegt een doorgesleten stoottalie de oorzaak van de ramp. Als je hier klikt zie je een foto van de situatie in de konstabelskamer aan boord van het schip (de foto is gemaakt op de Batavia). Als die stoottalie breekt is het schip niet meer te redden, merkt Peye...
 Nieuw-Nederland in 1643
Rob heeft geprobeerd de situatie op het eiland Manhatan en in de stad Nieuw-Amsterdam zo precies mogelijk te beschrijven.
Gelukkig bestaan er genoeg kaarten waarop je kan zien hoe toen de straten liepen.
Op het plaatje rechts zie je het fort Nieuw-Amsterdam waar Peye woonde en werkte
Nieuw-Amsterdam op het eiland Manhatan
Meer weten?
 Wil je meer weten? Bestudeer zelf de bronnen (boeken en artikelen), die schrijver Rob Ruggenberg over dit onderwerp heeft gelezen.
|